Bobsleje to zimowy sport olimpijski w których rywalizować mogę zawodnicy i zawodniczki w dwójkach, czwórkach, ale także pojedynczo w tak zwanych monobobach. Na wynik końcowy liczy się suma ślizgów. W Pucharach Świata są to dwa zjazdy. Drugi tylko dla najlepszej dwudziestki. Na Mistrzostwach Świata zawodnicy ścigają się cztery razy, z zastrzeżeniem, że czwarty ślizg jest przeznaczony dla najlepszej dwudziestki zawodników. Osada, która będzie miała najkrótszy czas wszystkich zsumowanych przejazdów wygrywa. Jednym z najważniejszych elementów jest start, polegający na szybkim i sprawnym rozepchaniu bobsleja w początkowej strefie toru. Potem kontrolę przejmuje pilot, który za pomocą specjalnych cięgien sterowniczych prowadzi bobslej z prędkością dochodzącą do 155 km na godzinę. Tor bobslejowy ma zazwyczaj 15 lub więcej wiraży. To sport dla ludzi szybkich, ale również posiadających doskonałą koordynację i potrafiących działać zespołowo. Bobsleje uznawane się na Zimową Formułę 1.
Na starcie wszystkie zespoły rozpychają bobsleja tak szybko, jak tylko mogą, a następnie wskakują do środka w krótkich odstępach czasu. Koordynacja załadunku 4 silnych sportowców przy jednoczesnym pchaniu z maksymalną prędkością wymaga równowagi i zwinności.
Po starcie pilot przejmuje sterowanie i pokonuje trasę toru lodowego poprzez sekwencję trudnych zakrętów osiągając prędkość do 150 km/h. Gdy bobslej dociera do mety, osoba hamująca zwalnia sanki aż do ich zatrzymania.
MONOBOB
- min. waga (bez załogi) 162 kg
- max. waga (z załogą) 247 kg (kobiety)
2- osobowy BOB
- mn. waga (bez załogi) 170 kg (kobiety, mężczyźni)
- max. waga (z załogą) 330 kg (kobiety) 390 kg (mężczyźni)
4-osobowy BOB
- min. waga (bez załogi) 210 kg
- max. waga (z załogą) 630 kg
* przybliżone; wymiary: zakres dla długości całkowitej jest opisany w regulaminie
Załogi bobslejowe składały się kiedyś z 5 lub 6 osób, ale w latach trzydziestych XX wieku zostały zredukowane do dwu- i czteroosobowych. Załoga 4-osobowa, składa się z pilota, hamulcowego i dwóch zawodników pchających. Najważniejszymi cechami bobsleistów są ich szybkości i siły, które są niezbędne, aby na początku wyścigu rozepchnąć bobsleja do zjazdu torem lodowym. Piloci muszą mieć nie tylko umiejętności i wyczucie czasu, ale także finezję, aby pokierować bobslejem po ścieżce lub „linii”, która zapewni największą prędkość.
Płozy bobslejowe nie są zaostrzone, jak się powszechnie sądzie, ale tylko polerowane, aby zminimalizować tarcie po lodzie. Zabrania się również ich rozgrzewania. Zawsze przed startem mierzona jest ich temperatura, która nie powinna przekraczać 4 C w porównaniu z płozami kontrolnymi.
Monobob to jest bardzo podobny to tradycyjnego bobsleja, ale wykorzystuje tylko 1 osobę do pchania, prowadzenia i hamowania. Młodzieżowe Igrzyska Olimpijskie w Lillehammer, które odbyły się w 2016 roku, były pierwszymi na których użyty był ten sprzęt sportowy. Przy długości około 2,80 m wadze około 160 kg pozwala pilotowi doświadczyć pełnych emocji bobsleja, osiągając prędkości przekraczające 120 km/h i doświadczając siły przeciążenia do 3G. Zatwierdzone zmiany dopuściły również tą nową konkurencję sportową do rywalizacji na seniorkach Zimowych Igrzyskach Olimpijskich. Na razie tylko wśród kobiet.
Zwykle start zajmuje zespołowi mniej niż 6 sekund, co oznacza, że zawodnicy jako pierwsi pchają bobsleje, wskakują do nich i udaje im się w tym czasie przejechać pierwsze 50 metrów. Jeśli na samym początku drużyna ma już gorszy start niż obecny lider, nawet jeśli jest to zaledwie kilka setnych sekundy, różnica ta może znacznie wzrosnąć na mecie. Przyjmuje się zasadę, że 0,1 sek przewagi na starcie przekłada się na 0,3 sek przewagi na mecie.
Pierwszy wskakuje do bobsleja pilot, potem dwaj rozpychający, a ostatni zawodnik to ten który na końcu wyścigu ma również za zadanie hamować. Po wskoczeniu sportowcy pochylają się, aby uzyskać lepszą aerodynamikę. Pilot steruje bobslejami za pomocą dwóch linek sterowniczych. W celu wykonania skrętu w prawo lub w lewo pilot pociąga za odpowiednie linki. Najważniejsze po starcie jest utrzymanie najlepszej lini przejazdu. Resztę zrobią dwie siły: grawitacja i szybkości. W większości przypadków zwycięzcy zwykle wyprzedzają drugą najlepszą drużynę zaledwie o ułamki sekund.
∗ Wszystkie grafiki dotyczące budowy bobslei i monobobów oraz klasyfikacja medalowa z Mistrzostw Świata pochodzi ze strony Międzynarodowej Federacji Bobslei i Skeletonu (www.ibsf.org)