Skeleton– to sport widowiskowy i spektakularny sport olimpijski w którym zawodnik po rozbiegu zjeżdża głową w dół ponad kilometrowym torem lodowym osiągając znaczną prędkość. Zawody w skeletonie odbywają się na tych samych torach, co zawody bobslejowe. Podobnie jak bobsleje jest to dyscyplina olimpijska, w której rywalizują zarówno kobiety jak i mężczyźni. Znaczącą rolę w wyniku odbrywa start, gdzie zawodnik biegnie z deską skeletonowa, żeby nadać sobie prędkość zjazdową.
Skeleton to sport indywidualny, w którym zawodnik , który odpycha swoją deskę skeletonową jedną lub dwoma rękami, po czym wskakuje na nią leżąc na brzuchu i jeżdżą głową w dół torem lodowym.
Zawodnicy kładą się głową do przodu do deskę skeletonową, mając swój podbródek zaledwie tylko kilka centymetrów od lodu. Ich ręce rozkładają się po bokach jednocześnie kierując torem jazdy używając ramion, kolan, czy ostatecznie stóp.
W skeletonie wyczucie jest niezwykle ważne, a najmniejsza zmiana masy ciała może spowodować inny tor jazdy i utratę kontroli nad linią przejazdu. Na desce skeletonowej sportowcy mogą osiągnąć prędkość do 150 km/h i doświadczyć siły przeciążenia do 5G.
Najlepsi zawodnicy skeletonowi szukają maksymalnej mocy i przyspieszenia. Gdy rozpychają swoje sanki na startcie dokładają maksimum swoich umiejętności, aby osiągnąć jak najlepszą prędkość początkową. Pierwsze 50 metrów zwykle pokonują w zaledwie około pięć sekund, osiągając prędkość ponad 40 km/h.
Długość desek skeletonowych waha się od 80 do 120 cm, a odległość między płozami od 34 do 38 cm. Maksymalna waga bez zawodnika to 35 kg dla mężczyzn i 43 kg dla kobiet. Na mecie zawsze sprawdzana jest waga, ponieważ zabrania się obciążania sanek dodatkowymi obciążnikami.
1. Rama aerodynamiczna jest siodłem dla sportowca
2. Uchwytu są używane do pchania deski na starcie i utrzymania zawodnika podczas zjazdu.
3. Przednie i tylne zderzaki chronią zawodnika przed uderzeniami w lodowe ściany toru
4. Płozy są wykonane ze stali i posiadają konstrukcję rurkową
5. Powierzchnia płozy jest bardzo wrażliwa na zmiany i nawet mała nierówność może wpłynąć na wynik
KASK
Kask wykonany z włókna szklanego w pełni przykrywa twarz.
KOMBINEZON
Kombinezon skeletonowy wykonany jest z trwałej tkaniny syntetycznej o cechach aerodynamicznych, Często ma kaptur, który nakłada się pod kask sportowca.
RĘKAWICZKI
Rękawiczki wykonane są z trwałej miękkiej skóry i chronią dłonie przed urazami.
BUTY
Specjalne buty z kolcami gwarantują prawidłowy kontakt z powierzchnią lodu na startcie.
W skeletonie istnieją dwie konkurencje olimpijskie (dla mężczyzn i kobiet). W zawodach Pucharu Świata w ciągu jednego dnia odbywają się dwa ślizgi. Na Mistrzostwach Świata (odbywających się corocznie z wyjątkiem roku olimpijskiego) cztery ślizgi odbywają się w ciągu dwóch dni. Zawody skeletonu podczas Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2010 w Vancouver w Kanadzie były po raz pierwszy konkursem czterech ślizgów.
Zawodnik z najniższym łącznym czasem we wszystkich ślizgach wygrywa. Zawodnicy rywalizują w Pucharach Europy i Ameryki oraz ci co osiągną kwalifikacje mogą rywalizować na poziomie Pucharu Świata i Mistrzostw Świata. Od sezonu zimowego 2007-2008 skeletoniści mogą rywalizować rownież w Pucharze Interkontynentalnym. Zawody juniorskie rozgrywane są w kategorii U23.
START I KONTROLA SANI NA TORZE
Sportowiec zaczyna swój ślizg od trzymania uchwytu deski skeletonowej na linii startu. Odliczanie czasu zjazdu zaczyna się, gdy deska złapie wiązkę światła pierwszej fotokomórki, która znajduje się 15 m od bloku startowego. Następnie zawodnik wykonuje szybki „skok” na deskę i kładzie się obierając pozycję zjazdową. Aby zminimalizować wiatr, zawodnik ściśle przylega do deski. Odległość między brodą, a lodem wynosi zaledwie 5 cm, nogi i ręce są wyciągnięte do tyłu, a czubki butów czasami pomagają kontrolować tor jazdy na torze.
Kiedy zawodnik znajduje się na desce skeletonowej, musi pokierować nią przez skręcanie, szybkie zakręty i proste przejazdy. Sterowanie odbywa się za pomocą „manipulacji” ramionami i nogami. Sterowanie zbyt ostro powoduje, że sanki będą wpadać w poślizg, tracąc cenny czas. Wyczucie w sterowaniu zaoszczędza czas i powoduje najmniejsze spowolnienie pozwalając na dojechanie na linię mety w jak najkrótszym czasie.
Zawodnicy skeletonu często mówią o „wyczuciu”, którego potrzebują, aby jak najlepiej sterować deską skeletonową podczas ślizgu. Tak jak narciarze zjazdowi próbują różnych tras, aby znaleźć najszybszą drogę ze stoku, tak samo piloci w skeletonie badają każdy wiraż na torze, aby znaleźć najszybszą drogę do mety.
LICZBA MEDALI *od 2016
∗ Wszystkie grafiki dotyczące budowy sań, odzieży sportowej, techniki wyścigu oraz klasyfikacja medalowa pochodzą ze strony Międzynarodowej Federacji Bobslei i Skeletonu (www.ibsf.org)